“Hé Juul!”, hoor ik iemand roepen. Zoekend kijk ik waar de stem vandaan komt en als ik achter mij kijk, zie ik een lange jongen aanlopen met een brede lach op zijn gezicht. Vanonder zijn paraplu steekt hij zijn hand op en maakt een klein gebaar wat op een zwaai moet lijken. Ik herken Simon van zijn online profiel en begroet hem terug. “Stond je al lang te wachten?”. “Nee hoor, ik sta er pas net”, antwoord ik. Wijzend naar het scherm boven mij, zeg ik: “Gelukkig kon ik hier even schuilen onder het scherm”. Omdat het zo hard regent buiten besluiten we om snel naar binnen te gaan. Simon houdt de deur voor mij open en samen lopen we het café binnen.
Eenmaal aan een tafeltje bestellen we allebei een drankje en raken we aan de praat. Het is gezellig met Simon. We hebben het veel over zijn passie voor tennis en over wat ons in het dagelijks leven bezig houdt. Ik merk ik dat ik mij nog niet helemaal op mijn gemak voel bij hem. Simon is een rustige jongen, hij praat zachtjes en laat af en toe een stilte vallen in ons gesprek. Deze stiltes voelen een beetje ongemakkelijk en ik betrap mezelf erop dat ik probeer om de stiltes op te vullen. Stiltes hoeven eigenlijk helemaal niet awkward te zijn en kunnen juist ook heel natuurlijk aanvoelen, maar in dit geval word ik er juist onrustig van.
Ik bedenk me ondertussen dat ik dit wel een echte ‘typische’ eerste date vind. Het is gezellig, maar soms ook nog ongemakkelijk. We zijn twee totaal verschillende personen: Simon is rustig en kalm en ik ben wat onrustig en heb de nijging om veel te praten. Ik heb het gevoel dat wij geen goede match zijn en hoe langer de date duurt, hoe meer ik dit gevoel krijg.
Nadat we een paar drankjes hebben gedronken en het al wat later is, zie ik hoe het steeds rustiger wordt in het café. Ik kijk naar de bar en zie twee meiden uit de bediening kletsen met elkaar. Zodra ik de blik van één van de meiden vang, komt ze richting onze tafel gelopen.
“Mag ik wat vragen?”, zegt ze. Simon en ik kijken elkaar aan en dan wenden we ons tot haar. “Ehm, ja hoor”, antwoord ik ietwat vertwijfeld. “Hebben jullie een eerste date?”, vraagt ze schaamteloos. “Ja, dat klopt”, antwoord ik lachend. Ik had deze vraag totaal niet verwacht en als ik Simon aankijk zie ik aan zijn blozende gezicht dat hij niet zo goed weet wat hij hiermee aan moet. “Is het zo overduidelijk dan?”, vraag ik het meisje. Há, goede vraag van mij, want ik merk dat ik het ongemakkelijke gevoel terugkaats naar haar. “Nou, nee dat niet hoor”, zegt ze een beetje nerveus. Terwijl ze aan haar schort begint te friemelen, betrekt ze haar collega erbij: “Wij vroegen ons het samen af, dus ik dacht ik kom het gewoon even vragen”. “Goed gezien”, zeg ik tegen haar en geef Simon daarna een knipoog. Ik zie dat hij alweer wat rustiger is geworden. “Nog eentje doen dan maar?”, vraagt Simon. Ik stem toe en samen drinken we nog een laatste drankje.
“Nou, dat was apart”, zeg ik nadat we onze drankjes hebben gekregen. Simon en ik kunnen er wel om lachen. Blijkbaar was het overduidelijk dat we een eerste date hebben. Niet alleen voor mij, maar ook voor de bediening.
Ik heb zelf een tijd in de horeca gewerkt, waar af en toe ook stelletjes binnen liepen. Regelmatig vroegen mijn collega’s en ik het ons af of een stelletje een eerste date zou hebben, want soms spatte de ongemakkelijkheid ervan af. Nooit heb ik de durf gehad om dit ook daadwerkelijk te vragen aan een stel. En nu ik het vanaf de andere kant heb meegemaakt, ben ik blij dat ik dit nooit gedaan heb. Door dit soort vragen te stellen kan het alleen maar ongemakkelijker worden voor het datende stel. En wat maakt het uit dat het duidelijk is dat het een eerste date is? Je moet toch ergens afspreken voor het eerst en het is logisch dat dat niet altijd even soepel verloopt. Je moet elkaar nog even peilen en aftasten.
Ik heb Simon vanavond ook gepeild en ja, het was af en toe ongemakkelijk, maar toch heb ik een leuke avond gehad. De date was gezellig en het voelt voor mij dan ook niet meer dan die ‘gezelligheid’. Het bleef een beetje oppervlakkig tussen ons en ik merk dat ik niet enthousiast ben om nog een keer met Simon af te spreken. Zodra we weer buiten staan, besluit ik hier zelf over te beginnen. “Hé Simon, voordat we elkaar gedag zeggen wil ik je alvast zeggen dat ik het heel gezellig met je vond, maar…”. Voordat ik mijn zin afmaak kijk ik Simon aan en peil ik zijn reactie. Hij ziet er nog kalm en vriendelijk uit en dus besluit ik mijn zin af te maken: “… ik denk dat er vanuit mij niet meer gaat komen dan een vriendschappelijk gevoel. Ik vind je echt een hele lieve jongen, maar ik denk dat wij toch niet helemaal matchen”.
“Ik zie dat je het lastig vindt om dit te zeggen, maar ik vind het alleen maar goed dat je dit aangeeft. Ik merk eigenlijk dat ik er een beetje hetzelfde gevoel over heb. Ik vond het in ieder geval wel een gezellige avond”, antwoordt Simon.
“Ja dat zeker”, zeg ik met een duidelijke opluchting in mijn stem. Blij dat ik dit meteen eerlijk heb gezegd. Ik heb vaker in dit soort situaties gezeten, maar blijf het toch lastig vinden om iemand in real life af te wijzen. Het is veel makkelijker om iemand achteraf een appje te sturen, maar ik ben blij dat ik tegen Simon meteen eerlijk ben.
We zeggen elkaar gedag, wensen elkaar het beste en lopen dan allebei een andere kant op. Een typische eerste date. Jammer dat het zo eindigde, maar gelukkig heb ik wel een gezellige avond gehad.
Liefs Juul
Connection Media BV
Brandingdijk 82
3059 RB ROTTERDAM
Pepper is onderdeel van Connection Media BV
www.connection-media.nl